Μία συμβολική ιστορία του δοντιού μου [Κεντρικός τομέας κάτω γνάθου δεξιά,  νούμερο FDA 41]

Οι κεντρικοί τομείς της κάτω γνάθου είναι τα πρώτα δόντια που ανατέλλουν στο στόμα αλλά σε μια περίοδο που το παιδί είναι πολύ μικρό, ευαίσθητο, ευάλωτο και εξαρτάται από τη φροντίδα των γονέων του.   

Αυτά τα μικρότερα σε μέγεθος δόντια αντιπροσωπεύουν το πιο ευαίσθητο μέρος της  προσωπικότητάς μας αλλά και την υποστήριξη που μας δόθηκε για την ενδυνάμωσή του από τους γονείς μας στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. 

Το δόντι 41, που είναι ο κεντρικός τομέας της κάτω γνάθου δεξιά, σχετίζεται σύμφωνα με τη χρωματική ψυχοδυναμική θεωρεία με το μπλε χρώμα και τις ποιότητες αυτού. Το μπλε χρώμα αντιστοιχεί στο πέμπτο ενεργειακό κέντρο του σώματος και συνδέεται με τον λόγο και την επικοινωνία.  

Από την άλλη, συνδέεται και με τη σιωπή. Αφορά το σιωπηλό εσωτερικό παιδί που δεν εκφράζει τα συναισθήματα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. 

Επίσης, κατά τον Dr. Voll, το δόντι 41 συνδέεται με το ουροποιογεννητικό σύστημα  και τα όργανα του, δηλαδή με το νεφρό και την ουροδόχο κύστη, τη μήτρα, τις σάλπιγγες και ωοθήκες. Αυτό το σύστημα περιγράφεται από τη θεωρεία του βελονισμού ως η πηγή της ενέργειας και της δημιουργικότητας.  

Σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική, τα συναισθήματα που εκφράζουν και αναλαμβάνουν να διαχειριστούν αυτά τα όργανα είναι ο φόβος, η ανησυχία, και ο πανικός. 

Η προσωπική μου ιστορία

Ένα ξαφνικό γεγονός με την υγεία αγαπημένου προσώπου στο οικογενειακό μου περιβάλλον μου προκάλεσε σοκ, άγχος και φόβο. Έτσι, παρουσίασα απόστημα ούλων στο δόντι 41 [κεντρικός τομέας κάτω γνάθος δεξιά] κυρίως στην εξωτερική επιφάνεια του δοντιού.  

Σύμφωνα με τη συστημική εκπροσώπηση των δοντιών το δόντι 41 αντιπροσωπεύει το πιο ευάλωτο κομμάτι της προσωπικότητάς μας και σχετίζεται με το πρότυπο του πατέρα, καθώς και την υποστήριξη και φροντίδα που λάβαμε κατά την πρώιμη παιδική μας ηλικία.  

Κατάλαβα λοιπόν ότι αυτό είναι ένα μήνυμα που μου στέλνει το δόντι μου, κάθε φορά που είμαι ευάλωτη και φοβισμένη στη καθημερινή μου ζωή. Με αυτόν τον τρόπο μου υπενθυμίζει μια τραυματική εμπειρία της παιδικής μου ηλικίας. Αυτή η μνήμη λειτουργεί σαν σημείο πυροδότησης μιας επιβιωτικής αυτόματης συμπεριφοράς. Είναι η απάντηση από το νευρικό σύστημα λόγω της απειλής και του φόβου που βιώνει το εσωτερικό μου παιδί.  

Στην  περίπτωσή μου διαδραματίζεται μια  πάλη που προκαλεί φλεγμονή και απόστημα των ούλων. Tα ούλα παλεύουν και δρουν άμεσα. Έτσι, πρήζονται στη προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα σωσίβιο, που θα προστατεύσει το ευάλωτο τμήμα μου, δημιουργώντας ένα  όριο με το εξωτερικό απειλητικό περιβάλλον. 

Ας μιλήσουμε για το δικαίωμά μας στην ευαλωτότητα

Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε μάθει ότι η «ευαλωτότητα» είναι μία κατάσταση αδυναμίας που συνδέεται με αρνητικές εμπειρίες της ζωής μας, σε σωματικό, και σε ψυχο-συναισθηματικό επίπεδο.  

Από την παιδική μας ηλικία, οι περισσότεροι εκπαιδευόμαστε να μην εκφράζουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας, αλλά να τα καταπνίγουμε γιατί  νομίζουμε ότι μπορεί να πληγώσουμε τους άλλους, να προκαλέσουμε χάος ή να τιμωρηθούμε γι’ αυτά. 

Συνήθως αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε το ευάλωτο κομμάτι μας στην καθημερινότητά, γιατί είναι επώδυνο και μας θυμίζει συναισθήματα και καταστάσεις όπως  υποτίμηση, απόρριψη, ενοχή, προδοσία και τιμωρία, και έλλειψη ορίων.  

Υιοθετώντας όμως μια στάση κατανόησης και αποδοχής απέναντι σε αυτή την πλευρά του εαυτού μας μπορεί να μάθουμε τελικά να εμπιστευόμαστε και να μην φοβόμαστε να εκτεθούμε, να μοιραζόμαστε και να έχουμε ισορροπημένες σχέσεις. 

Το να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας, να επικοινωνούμε τις βαθύτερες ανησυχίες μας, να ζητάμε βοήθεια όταν το νιώθουμε είναι  ένδειξη  μιας ευάλωτης, αλλά γεμάτης αυτοπεποίθηση πλευράς του εαυτού μας. Μέσα από μία τέτοια στάση ζωής, μαθαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι, και μπορούμε να  εκθέτουμε τον πραγματικό εαυτό μας στους άλλους και να  μοιραζόμαστε τις ανασφάλειες μας χωρίς αναστολές. 

Προστατεύοντας το ευάλωτο κομμάτι μας

Η  οριοθέτηση, είναι η λύση και το δίκτυ προστασίας για το ευάλωτο κομμάτι μας. Όταν δε βάζουμε όρια στην σχέση με τους άλλους, έχουμε τη τάση να τους κατηγορούμε και να τους κρίνουμε, και να αναλαμβάνουμε  την ευθύνη για όσα σκέφτονται, αισθάνονται και πράττουν σε μια προσπάθεια να τους αλλάξουμε, και να τους διορθώσουμε. Αυτή η στάση δημιουργεί συγκρούσεις και παθολογικά συμπτώματα στο σώμα μας. 

Αντιθέτως όταν με επίγνωση, κατανόηση και αποδοχή αγκαλιάσουμε την ευαλωτότητα μας, βάζοντας όρια ανάλογα με τις ανάγκες μας ,σιγά σιγά αποκτούμε τη δύναμη και το σθένος  να διαχειριζόμαστε  τις  απαιτητικές καταστάσεις στη ζωή μας.  

Με αυτό το τρόπο οδηγούμαστε με σίγουρα και σταθερά  βήματα  σε βαθιά θεραπεία και εξισορρόπηση. 

Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα στο αρθρο μου για τους τρόπους με τους οποίους σχετίζεται η τροφή με την ψυχοσυναισθηματική μας θρέψη; Ανακαλύψτε πώς ο τρόπος που τρεφόμαστε μπορεί να κρύβει πολύτιμες πληροφορίες για το σώμα μας.