Σας έχει τύχει ποτέ να επισκέπτεστε τον οδοντίατρο για να θεραπεύσετε ένα σύμπτωμα  στα δόντια και τα ούλα και να εμφανίζεται πάλι, πολλές φορές;  

Είναι μια συνηθισμένη κατάσταση που όλοι μπορεί να αντιμετωπίσουμε. 

Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να επισκέπτονται για χρόνια τον οδοντίατρο, για να θεραπεύσουν ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα. Μετά από μία θεραπεία, το σύμπτωμα φαίνεται να έχει εξαφανιστεί. Κι όμως, λίγο καιρό μετά, εμφανίζεται και πάλι.  

Σε τέτοιου είδους καταστάσεις, ίσως να καταλήξουμε σε βιαστικά συμπεράσματα όπως:

“Έχω ευαίσθητα δόντια / ούλα.”  

Άλλες φορές, μπορεί να το συνδέουμε με το γεγονός ότι είναι κληρονομικό ,ότι έτσι είναι και κάποιος από τους γονείς μας, όπως: 

“Έχω τάση για ουλίτιδα, όπως ο πατέρας μου.” 

Η αλήθεια, τις περισσότερες φορές είναι πολύ πιο βαθιά από αυτό.  

Γιατί τα δόντια εξακολουθούν να έχουν τερηδόνα, φλεγμονές, ουλίτιδα ή αποστήματα και δεν βελτιώνονται παρ’ όλες τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του θεραπευτή; Τι μπορεί να μας εμποδίζει ώστε να κάνουμε βήματα προς τη βελτίωσή μας;

Τι είναι η αντίσταση;

Ο όρος αντίσταση περιγράφει τη διατήρηση του συμπτώματος από́ την πλευρά́ του ασθενή́ ως άμυνα απέναντι στην ανάδυση της εσωτερικής του σύγκρουσης, Όσο υπάρχει αυτή η εσωτερική διαμάχη, που σχετίζεται με τραυματικές εμπειρίες της ζωής μας το υποσυνείδητο του ανθρώπου, δε θα επιτρέψει κανενός είδους θεραπεία, όσες επισκέψεις κι αν γίνουν στον θεραπευτή. Τα δόντια συνδέονται με τα στάδια της ψυχοσυναισθηματικής μας εξέλιξης και αντανακλούν όλα τα θέματα της ζωής και των σχέσεών μας.

Γιατί αντιστεκόμαστε στη θεραπεία;

Έχουμε μάθει να βλέπουμε και να αποδεχόμαστε ευκολότερα τα ελκυστικά μέρη του εαυτού μας. Για να προχωρήσουμε στην επανόρθωση και θεραπεία όμως χρειάζεται να έρθουμε αντιμέτωποι με εκείνη την πλευρά της προσωπικότητάς μας που περιέχει τα πιο σκοτεινά μας σημεία, εκείνα που δεν είναι και τόσο αποδεκτά ή εκείνα που δεν ξέρουμε πώς να τα αντιμετωπίσουμε.

Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνδέσουν το σύμπτωμα με τα ψυχοσυναισθηματικά αίτια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναζητούν μόνο ιατρική βοήθεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στην αναζήτηση των οργανικών αιτιών της εμφανιζόμενης πάθησης.

Συνήθως το σύμπτωμα δημιουργείται αρχικά σε ασυνείδητο επίπεδο, για παράδειγμα ως αντίδραση του οργανισμού σε ένα στρεσογόνο συμβάν. Στη συνέχεια, σταδιακά αποκτώντας βαρύτητα λόγω της σύνδεσής του με τα τραύματα και τα πιστεύω μας, αποτελεί έναν νέο τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης του ατόμου με τον εαυτό του και το περιβάλλον του.

Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς που υιοθετεί ο άνθρωπος αν δεν το αναγνωρίσει κατανοήσει και αποδεχθεί, το αναπαράγει στη ζωή και στην καθημερινότητά του.

Η Οικογενειακή Θεραπεία προσφέρει μια ολιστική οπτική στην κατανόηση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων μετατοπίζοντας την εστίαση της προσοχής από το σύμπτωμα, στο ευρύτερο οικογενειακό σύστημα, στο οποίο ανήκει το άτομο.

Το σύμπτωμα που φέρει το άτομο μοιάζει, με άλλα λόγια, να λειτουργεί ως ένα σήμα κινδύνου που δηλώνει ότι ολόκληρο το οικογενειακό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση που απειλείται η ασφάλεια και η ισορροπία του. Με τις κατάλληλες θεραπευτικές παρεμβάσεις, όμως, μπορούν να προσδιοριστούν τα επαναλαμβανόμενα και δυσλειτουργικά μοντέλα επικοινωνίας μεταξύ των μελών της οικογένειας ενώ επιδιώκεται η εσωτερική συγκρότησή τους, η ευελιξία τους και η ομαλή προσαρμοστικότητά τους στο περιβάλλον που ανήκουν και με το οποίο αλληλοεπιδρούν.

Η σκέψη του κάθε ασθενούς που πονάει συνήθως είναι να ανακουφίσει τον πόνο του .Είναι όμως εξίσου σημαντικό να μάθει και τι προκαλεί τον πόνο του και να γνωρίσει την αιτία.

Η θεραπευτική σχέση γιατρού και ασθενούς 

Πολλές φορές όταν δεν έχει χτιστεί μία ισχυρή θεραπευτική σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ γιατρού  και θεραπευόμενου, επηρεάζεται η πρόοδος της θεραπείας. Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές του πελάτη που ερμηνεύονται ως αντίσταση σε κάθε θεραπευτικό ταξίδι. Για παράδειγμα: 

• Να μην έρχεται στη συνεδρία 
• Να αργοπορεί́ 
• Να μην πληρώνει κανονικά
• Να απαξιώνει τον θεραπευτή́ ή την θεραπεία γενικότερα 

Η αντίσταση είναι ο τρόπος που έχει ο πελάτης να μας δείξει πού «πονάει» βαθιά, και οι αναφορές στο πόνο του τον οδηγούν να βρει τη βαθιά αιτία της πάθησής του. Αυτή η νοηματοδότηση της αντίστασης μας επιτρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε ως “όχημα αλλαγής

Ο θεραπευτής είναι καλό να αναγνωρίσει σε πρώτη φάση τι είναι εκείνο που δυσκολεύει τον θεραπευόμενο , να δει τα εμπόδια που παρουσιάζονται, και να προτείνει νέες μεθόδους αντιμετώπισης.

Με τον τρόπο αυτόν και με σεβασμό στον άνθρωπο δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την καλύτερη αυτογνωσία του θεραπευόμενου και την ενεργητικότερη συμμετοχή του στη θεραπεία.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο θεραπευόμενος είναι εκείνος που είναι υπεύθυνος για τη θεραπεία του. , Αναλαμβάνοντας την ευθύνη του συμπτώματός του θα μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα επικοινωνίας με το σώμα του και να οδηγηθεί με ασφάλεια στη θεραπεία

Σε περίπτωση που θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη μυστική γλώσσα των δοντιών, μπορείτε να βρείτε όλα όσα χρειάζεστε στο τελευταίο μου βιβλίο. Θα το βρείτε εδώ.